สถานการณปจจุบันพบวา การใชสารเสพติดไดแพรระบาดเขาไปถึงทุกเพศทุกวัย
ทุกกลุมอายุ สงผล กระทบตอ สุขภาพพลานามัยของบุคคลกลุมนั้น ๆ โดยเฉพาะการใช้ ยาเสพติดในทางที่ผิดของกลุมเยาวชนที่กําลังศึกษาเลาเรียนในสถานศึกษาหรือนอกสถานศึกษา
หรือกลุมเยาวชนนอกระบบการศึกษา
สารเสพติด
หมายถึง ยาเสพติด วัตถุออกฤทธิ์ และสารระเหย
1. สาเหตุของการติดสารเสพติด
1.1.
สาเหตุจากการรู้เท่าไม่ถึงการณ์
1) อยากทดลอง
2) ความคึกคะนอง
3) การชักชวนของคนอื่น
1.2.
สาเหตุที่เกิดจากการถูกหลอกลวง
1.3.
สาเหตุที่เกิดจากความเจ็บป่วย
1.4.
สาเหตุอื่น ๆ เช่น การอยู่ใกล้แหล่งขายหรือใกล้แหล่งผลิต หรือเป็นผู้ขาย
หรือผู้ผลิตเอง จึงทำให้มีโอกาสติดสิ่งเสพติดให้โทษนั้นมากกว่าคนทั่วไป
เมื่อมีเพื่อนสนิทหรือ พี่น้องที่ติดสิ่งเสพติดอยู่ ผู้นั้นย่อมได้เห็นวิธีการเสพของผู้ที่อยู่ใกล้ชิด
รวมทั้งใจเห็นพฤติกรรม ต่าง ๆ ของเขาด้วย และยังอาจได้รับคำแนะนำหรือชักชวนจากผู้เสพด้วย
จึงมีโอกาสติดได้
2. ประเภทของสารเสพติด ยาเสพติดให้โทษแบ่งได้ 5 ประเภท ดังนี้
2.1. ยาเสพติดให้โทษประเภท
1 เช่น เฮโรอีน เมทแอมเฟตามีน เอ็มดีเอ็มเอ
(ยาอี) ยาเสพติดให้โทษประเภทนี้ไม่ใช่ประโยชน์ทางการแพทย์
2.2. ยาเสพติดให้โทษประเภท
2 เช่น มอร์ฟิ่น โคเคอีน เพทิดีน เมทาโดน และ ฝิ่น
ยาเสพติดให้โทษประเภทนี้มีประโยชน์ทางการแพทย์ แต่ก็มีโทษมาก จึงต้องใช้ภายใต้ความ
ควบคุมของแพทย์ และใช้เฉพาะในกรณีที่จําเป็นเท่านั้น
2.3. ยาเสพติดให้โทษประเภท
3 เป็นยาสำเร็จรูปที่ผลิตขึ้นตามทะเบียนตรับ ที่ได้รับอนุญาตจากกระทรวงสาธารณสุขแล้ว
มีจําหน่ายตามร้านขายยา ได้แก่ ยาแก้ไอ ที่มีตัว ยาโคเคอีน หรือยาแก้ท้องเสียที่มีตัวยาไดเฟนอกซิน
เป็นต้น ยาเสพติดประเภทนี้มีประโยชน์ ทางการแพทย์และมีโทษน้อยกว่ายาเสพติดให้โทษอื่น
ๆ
2.4. ยาเสพติดให้โทษประเภท
4 เป็นน้ำยาเคมีที่นำมาใช้ในการผลิตยาเสพติดให้ โทษประเภท 1 ได้แก่ น้ำยาเคมี
อาซิติกแอนไฮไดรด์ อาซิติลคลอไรด์ เอทิลิดีน ไดอาเซเตท 71 สารเออร์โกเมทรีน
และคลอซูโดอีเฟดรีน ยาเสพติดให้โทษประเภทนี้ไม่มีประโยชน์ในการ บำบัดรักษาอาการของโรคแต่อย่างใด
2.5. ยาเสพติดให้โทษประเภท
5 ได้แก่ พืชกัญชา พืชกระท่อม พืชฝิ่น และพืช เห็ดขี้ควาย
ยาเสพติดให้โทษประเภทนี้ไม่มีประโยชน์ทางการแพทย์
วัตถุออกฤทธิ์
หมายถึง วัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท ที่เป็นสิ่งธรรมชาติหรือได้ จากสิ่งธรรมชาติ
วัตถุออกฤทธิ์แบ่งได้ 4 ประเภท ดังนี้
1.
วัตถุออกฤทธิ์ประเภท 1 มีความรุนแรงในการออกฤทธิ์มาก ทําให้เกิดอาการ ประสาทหลอน ไม่มีประโยชน์ในการบำบัดรักษาอาการของโรค
ได้แก่ ไซโลไซบัน และเมสคาลีน
2.
วัตถุออกฤทธิ์ประเภท 2 เช่น ยากระตุ้นระบบประสาท เช่น อีเฟดรีน เฟเนทิลลีน เพโมลีนและยาสงบประสาท
เช่น ฟลูไนตราซีแพม มิดาโซแลม ไนตราซีแพม วัตถุประเภทนี้มีการ นำไปใช้ในทางที่ผิด
เช่น ใช้เป็นยาแก้ง่วง ยาขยัน หรือเพื่อใช้มอมเมาผู้อื่น
3.
วัตถุออกฤทธิ์ประเภท 3 ใชในรูปยารักษาอาการของโรค ส่วนใหญ่เป็นยากดระบบ ประสาทส่วนกลาง เช่น
เมโพรบาเมต อะโมบาร์บิตาล และยาแก้ปวด เพตาโซซีน การใช้ยาจําพวก นี้ต้องอยู่ในความควบคุมดูแลของแพทย์
4.
สารระเหย
เปนสารเคมี 14 ชนิด
ไดแก อาซีโทน เอทิลอาซีเตท โทลูอีน เซลโลโซลฟ
ฯลฯ ผลิตภัณฑ
5 ชนิด
ไดแก ทินเนอร แลคเกอร กาวอินทรียสังเคราะห กาวอินทรีย ธรรมชาติ
ลูกโปงวิทยาศาสตร์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น